Wystawa i wywiady w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa

Smaki dziedzictwa

20.09.-31.12.2021  – wystawa czasowa  w Izbie Pamięci Wincentego Pola

Smaki Wspomnień

 18.09.2021 / Fb. Wyspa Skarbów GAK

• g. 12:00 Wideo rozmowa o smakach z przeszłości z Balbiną Kasowską,
• g. 16:00 Wideo rozmowa o smakach z przeszłości z Sabiną Gurgul

Kulinarne Wyzwanie

19.09.2021 / Fb. Wyspa Skarbów GAK

• 10:00– odtwarzamy słynną Wereszczakę!
  Gotują Paweł Jarczewski, Zuzanna Wronka animatorzy Wyspy Skarbów GAK

Wystawa Smaki dziedzictwa

Większość z nas z sentymentem wspomina ulubione dania przygotowywane przez nasze mamy i babcie. Smak świeżo wypieczonej drożdżówki popijanej mlekiem lub kakao dla wielu stanowi jedno z najpiękniejszych wspomnień z dzieciństwa. Podczas tegorocznych Europejskich Dni Dziedzictwa zapraszamy na sentymentalną podroż w czasie i po regionie Żuław Wiślanych. Fuśka, plince, klinki krajane, dzyndzałki z hreczką i skrzeczkami, marcepan królewiecki… to tylko niektóre potrawy jakie możemy spotkać na tym terenie. Zapraszamy na wystawę, która przybliży Wam bogactwo kulturowe jakimi są tradycje kulinarne. Dowiecie się  w jaki sposób gotowały nasze babcie. Zajrzymy do wnętrza domu podcieniowego aby dowiedzieć się jakie funkcje spełniały czarna i biała kuchnia. Czym wyróżniała się wielka izba? Gdzie lokowano wędzarnie, tak ważną dla przetwórstwa ryb i mięsa?

Wystawę dopełnią eksponaty świadczące o kulturze dawnej kuchni pochodzące z kolekcji Izby Pamięci Wincentego Pola.

Smaki Wspomnień – Wideo rozmowa o smakach z przeszłości

Czym było bogactwo smaków, składników i technik 20, 30, 40. lat temu? Czy kurczak w śmietanie smakuje tak samo jak w latach 70-tych? Czy żur polski obowiązkowo je się tylko od święta? Na te i inne pytania odpowiedzą bohaterki naszych filmów – Balbina Kasowska oraz Sabina Gurgul członkinie Koła Emerytów i Rencistów „Bursztynek”, przed którymi kuchnia nie kryje żadnych tajemnic.

Kulinarne Wyzwanie – odtwarzamy słynną Wereszczakę

Na filmowo – kulinarny finał poszukiwań Smaków Dziedzictwa specjalnie dla Państwa odtworzymy słynną za czasów Augusta III Sasa – Wereszczakę. Co to za potrawa? Kto jest jej autorem i od czyjego nazwiska pochodzi? Kiedy i w jakich okolicznościach ją jadano? I co najważniejsze – czy da się ją odtworzyć w zaciszu własnej kuchni?

Bursztyn – to tajemne okna do nieznanego świata dotykalnej, fizycznie namacalnej poezji, śpiewnej harmonii drzew, którego poblakłym odbiciem zdaje się świat rzeczywisty. Tętni w nich jądro  ożycia. Chłonąc ich barwy i formy, czujemy ich zniewalającą energetykę.  Potrafiłyby żyć bez ludzi w swoim utajonym trwaniu, ale nawet pod przelotnym spojrzeniem nawiązują z nami wielobarwny dialog i snują swoje długie kolorowe opowieści. Schowane, po latach powracały do światła z objęć ciszy i zapomnienia, pozwalając słońcu i księżycowi odbijać się w powierzchni swojego istnienia…

Światło – najczystsze światło bursztynu. Ale gdzie światło tam i smuga cienia wypełniona mową ptaków i odgłosami bursztynowego lasu złapanego w bursztynowa pułapkę. To źródło bólu i niepokoju jest wciąż gorącym w stadium krystalizacji tworzywem, to świat nieożywiony, jego przedmiot, wnętrze, który dotknął blasku przemienienia. To światy, które się zeszły , spotkały – przeszłość i teraźniejszość .A ile w tym wszystkim świeżości, ile dziwnych zaskakujących zestawień barwnych i kształtów, a wszystko to wbrew plastycznym kanonom .Ile tu wbrew wszelkiej logice artystycznych objawień…

• ___pokaż cały opis

  Malarski świat Małgorzaty Rynarzewskiej jest klarownym obrazem jej samej kobiety delikatnej i wrażliwej, a równocześnie silnej i zdecydowanej, bo odważnie budującej siebie, własne życie i warsztat artystyczny (…) Bohaterka obrazów Małgorzaty Rynarzewskiej poszukuje siebie, tworzy i kreuje, bo tylko w ten sposób kobieta jest w stanie walczyć o swoje prawa. Świadoma swojego piękna i siły jest uosobieniem tego co dla artystki najważniejsze w kobiecie. Nie jest to obraz niebezpiecznego wampa, czy też słodko naiwnej dziewczynki. To kobieta elegancka, zwiewna, delikatna, znająca swoją wartość, nieujarzmiona, swobodna i wyzwolona z “gorsetu konwenansów i stereotypów”. Na wielkich płótnach są samotne, wychodzące na spotkanie albo po prostu kontemplujące swój wizerunek jak w lustrze. Mężczyzna rzadko pojawia się w obrazach Małgorzaty Rynarzewskiej, zwykle znajduje się gdzieś obok, jest ledwie nakreślony, anonimowy… funkcjonuje zawsze w tle zjawiskowej kobiety… Obrazy Małgorzaty Rynarzewskiej są sceną dla jednej aktorki i jej rekwizytów: kapeluszy, woalek, niezwykłych wachlarzy, barwnych futer i boa. Artystka z wielka dbałością oddaje kolor. Światłocienie, faktury strojów, puszystość piór, gładkość jedwabiu, aksamitność tkanin. W tych postaciach nie pojawiają się zindywidualizowane, wyraziste twarze postaci, tu najważniejsza jest teatralizacja ich gestów i póz.

  Małgorzata Rynarzewska studiowała na Akademii Ekonomicznej i Akademii Sztuk Wizualnych w Poznaniu – dyplom z projektowania wnętrz i ogrodów w pracowni prof. A . Oleksyn., oraz konserwacji obrazów. Przez wiele lat zajmowała się projektowaniem odzieży. Za malowniczość projektów dzianin otrzymała nagrodę niemieckiego domu towarowego HORTEN. Była pełnomocnikiem dyrektora ds. technicznych w Teatrze Polskim w Poznaniu, a także pełniła obowiązki dyrektora tego teatru. Obecnie pracuje jako plastyk w Muzeum Zamek Górków w Szamotułach. Prowadzi zajęcia plastyczne dla dzieci, również dzieci upośledzonych a także na Uniwersytecie III wieku. Jej autorski program edukacyjny zdobył pierwsze miejsce w Polsce w konkursie Towarzystwa Wschód „Edukacja Globalna przez sztukę”. Aranżuje wystawy muzealne, jest kuratorem wystaw malarskich.